این ابرهایِ تیره که بگذشته ست،
بر موج‌هایِ سبزِ کف‌آلوده،
جانِ مرا به‌درد چه فرساید،
روح‌ام اگر نمی‌کُنَد آسوده؟
دیگر پیامی از تو مرا نارَد،
این ابرهایِ تیره‌یِ توفان‌زا
زین پس به زخمِ کهنه نمک پاشد،
مهتابِ سرد و زمزمه‌یِ دریا.
وین مرغکانِ خسته‌یِ سنگین‌بال،
بازآمده از آن سرِ دنیاها
وین قایقِ رسیده هم‌اکنون باز،
پاروکشان از آن سرِ دریاها…
هرگز دگر حبابی از این امواج،
شب‌هایِ پُرستاره‌یِ رؤیارنگ،
بر ماسه‌هایِ سرد، نبیند
تـی سـلامʹ علیـک
نخـأیـد گـیفتـن
دانشگـــا آزاتـه !
هـۊیــأ کـی فیچـالستـن،
الیفبــا اولـی کلمــه-یـه!
عیلـم آمـؤجئــنˇ قیمت،
پئـــرˇ خــۊنˇ قیمتـه!
نفـسان گـــرم!
ســران گـــرم!
عـارنـامــۊسـی خـــابˇ دۊرۊن ؤ
أمـی گمـجˇ نــۊخــۊنــم
اۊســـاده-یـه!
کــؤتـــر...
بـی کــؤتـــر
واش
تـی سـلامʹ علیـک
نخـأیـد گـیفتـن
دانشگـــا آزاتـه !
هـۊیــأ کـی فیچـالستـن،
الیفبــا
اولـی کلمــه-یـه!
عیلـم آمـؤجئــنˇ قیمت،
پئـــرˇ
خــۊنˇ قیمتـه!
نفـسˈن گـــرم!
ســرˈن
گـــرم!
عـارنـامــۊسـی خـــابˇ دۊرۊن ؤ
أمـی گمـجˇ نــۊخــۊنــم
اۊســـاده-یـه!
کــؤتـــر...
بـی کــؤتـــر
واشــ
درباره این سایت